De BGL Band
Gek....
Joke en ik doen mee aan een muzikaal project.
40 nieuwe nummers in 8 weken instuderen met een 5 persoonsband bestaande uit muzikanten die we nog nooit ontmoet hadden. Met deze band gaan we ca.10 zangers/ zangeressen te begeleiden waarvan de meesten nog nooit met een live band hebben gespeeld. Om de trap nog te overtreffen mag (...)ik in deze band sologitaar spelen. Om iedereen de steun en herkenning te geven die nodig is zijn wij voor het eerst in ons leven alle intro' s en outro's aan het instuderen, speelt Joke alle basloopjes van de plaat na en doe ik verwoede pogingen om het gevoel van de originele solo's te evenaren. Als kers op de taart zingen we veel nummers meerstemmig en met backingvocals die nog nooit in een koortje hebben gezongen.
De jongste zangeres is 12, de oudste dames zijn in de 79.
In de band is de jongste 22 en de oudste 64.
Na een eerste kennismaking met de groep ontstond de band. Via een FB oproep dienden zich een drummer en een slaggitarist aan.
Onze slaggitarist zei het goed bij de vraag of hij wilde meedoen: "het is gekkenwerk om 40 nummers in deze korte tijd in te studeren en ze daarna nooit meer te spelen. Ik geloof niet dat ik dat ga doen".
Dat waren wijze woorden waar we nu nog veel aan denken. Nou zeiden wij als antwoord: laten we een paar nummers spelen. Dan kan je daarna beslissen wat je gaat doen. En dat deze we: we gingen spelen, de vonken sprongen er van af, we werden muzikaal verliefd en verklaarde elkaar deze klus te zullen klaren. Dat was ca 8 weken voor het optreden.
Toen begon het. Wie wil en kan welke nummers spelen. Welke versie en in welke toonsoort. Wie wil er met wie duetten zingen. Wie gaat bij wie backing doen en met welke stem. In welke volgorde en waarom. Vooral het waarom omdat niets toevallig mag zijn maar het wel zo moet lijken. Toen we daar uit waren begon het documenteren, leadsheets maken met teksten en akkoorden. De juiste versies per nummer om na te spelen. Toen we dat hadden konden de repetities beginnen. Met de band en met de complete groep deelnemers.
De repetities van de begeleidingsband zijn bij ons thuis. Wij leven immers in één grote oefenruimte. Dat doen zo'n 1 a 2 keer per week. Met alle deelnemers repeteren wij in de vergaderruimte van de lokale supermarkt ondernemer. Heel fijn want alle spullen mogen er blijven staan. Alle spullen is de backline die gebruikt wordt met repeteren. Leuk spul maar ongeschikt om in een feesttent met deze bezetting het juiste geluid op de juiste plek op- en buiten het podium te krijgen. Daar moest dus een oplossing voor komen. Net als voor het licht beide cruciaal voor het slagen van de avond. Je kan de nummers nog zo goed spelen maar als je jezelf als zanger niet kan horen ben je verloren en zing je vals...katvals.
Daarbij komt nog eens dat je mooiste jurk onder een TL-balk niet echt de sfeer geeft die je wil overbrengen.
Wij besloten als band: goed geluid en licht en anders geen band.
Na een kort en zinvol overleg aan de keukentafel en 4 koppen koffie met de organisatie was het geregeld. We konden geluid en licht inhuren via een relatie die Joke en ik hadden en die ons meerdere optreden had "geschoven". Deal dus en de beste keus ever.
Maar ja. Deze mensen moeten ook worden gevoed met info: stageplan, setlist met podiumposities, microfoonnummers per liedje, licht karakteristiek, etc. Ook dat hebben we gemaakt. Gelukkig had ik ervaring met het organiseren van optredens en zijn we in deze band met 4 oude rotten uit het vak. Dat liep fijn en Excel blijkt na al die jaren weer gewoon goed gereedschap.
Bij dit soort projecten gaat bij mij het turbo knopje aan en zit ik reeds om 04.30 uur gelijk met de wakker wordende vogels, schema's te maken, regie aanwijzingen te schrijven en meer zaken om de ervaring voor het publiek onvergetelijk te maken.
Uren maken om te zorgen dat degenen die daar iets mee moeten doen dit ook in alle rust kunnen doen. Iets wat ik geleerd heb in mijn opleiding binnen de diensttijd (lichting 84-2 voor de kenners...).
Ondertussen ging het repeteren door. Met de band, met de groep....
We repeteren met de band, met de groep maar ook met individuele deelnemers. Waarom? Omdat alles en iedereen zijn specifieke aandacht en benadering nodig heeft. Soms coaching hoe je stem te gebruiken, soms eindeloos stukken herhalend om net dat éne accent in het nummer strak te krijgen. Uren maken en er voor gaan. En doet iedereen! De inzet is voor de volle 100%, iedereen helpt elkaar, de sfeer is veilig waardoor iedereen zich kwetsbaar durft op te stellen en er wordt kei hard gewerkt.
Elke repetitie, elke dag en elk uur.
Joke en ik studeren, naast alle repetities en organisatiewerk, zo' n 1,5 a 2 uur per dag en bij de overige bandleden is dat niet anders. Wij willen natuurlijk niet "af" gaan en elke deelnemer de beste begeleiding geven die ze van kunnen krijgen.
Het gevolg van dit alles is dat alle lijntjes van de voorbereidingen en besef wat we aan het doen zijn bij elkaar aan het komen zijn. De fase van het project na de vlotte start en de grote stappen in vooruitgang. Dan lijkt het alsof het minder goed gaat, het niet op tijd klaar is en het resultaat een sof zou kunnen worden. " Kunnen we dit wel?" Een hele logische en ook hele herkenbare gedachte. Zo dachten vele topsporters de dag vóór hun wereldrecord om er mee te stoppen omdat ze er niets van konden. Dat is dus het teken dat je vooruit gaat. Als oude rotten herkennen we dit en kunnen we steun bieden aan wie het nodig heeft. In deze snelkookp(l)an, wat dit project is, ontstaan er nieuwe vriendschappen wat heel waardevol voor iedereen is. Vrienden voor het leven denk ik.
Deze week gaan we 2 keer per dag repeteren in diverse samenstellingen.
Vanmorgen stond ik om 05.30 in mij blote kont en T-shirt met gitaar om mijn nek riffjes van Mark Knopfler en Eric Clapton te oefenen. Gek... dat is het. We zijn gek. Anders zou je dit toch nooit doen. Gek...
